Wspólnota w Farynach – w poszukiwaniu przyszłego kształtu

Jak będzie funkcjonowała wspólnota w Farynach? Pewnie niejeden z nas zadaje sobie to pytanie. Wierzymy, że będzie to miejsce ‘spotkania’ – ludzi między sobą, a przede wszystkim Boga, który jest życiem, sensem i celem wszystkiego. Poniżej przedstawiamy Wam kilka wspólnot z różnych części świata, które nas zaciekawiły. Kto wie, może niektóre ich założenia sprawdzą się również w Farynach? Zapraszany do lektury.   

Prace renowacyjne w naszej szkole na Mazurach trwają. Powstała już pustelnia, trwa remont tzw. stajenki oraz piwnicy i parteru w szkole – przyszłego miejsca zakwaterowania dla gości. W zamyśle śp. ojca Włodzimierza Zatorskiego OSB Faryny miały stać się miejscem dla wspólnoty osób świeckich, która czerpie mądrość życiową z reguły św. Benedykta, żyjąc rytmem pracy i modlitwy. Po nieoczekiwanej śmierci o. Włodzimierza zamysł ten systematycznie się rozwija.

Jak dotąd, spotykamy się kilka razy w roku na rekolekcjach, doglądamy prac remontowych w Farynach, organizujemy wydarzenia kulturalne, spotykamy się w gronie przyjaciół i sympatyków Fundacji. Utworzyliśmy plan dnia, według którego staramy się żyć będąc w Farynach, dzięki czemu dni mają w tym miejscu swój rytm i nie mijają ‘przypadkowo’.  

Wierzymy, że kiedy prace budowlane dobiegną końca, w Farynach osiądzie grupa osób, która – już jako konkretna wspólnota życia – będzie wcielała w życie ideę o. Włodzimierza.

Jak będzie to wyglądało w praktyce dnia codziennego? Dziś tego jeszcze do końca nie wiemy, ale wsłuchujemy się w siebie i chętnie ‘podglądamy’ inne wspólnoty z różnych zakątków świata, w których osoby świeckie odgrywają ważną rolę. Poniżej prezentujemy kilka z tych wspólnot.

Fraternia Tyberiada (Belgia)

Początek fraterni sięga końca lat 70., kiedy to brat Marc osiadł w ‚Bois du Charnet’, nieopodal wsi Lavaux-Sainte-Anne. Wraz z grupą przyjaciół zawiązał wspólnotę opartą na życiu w prostocie i z pracy rąk własnych. Kilka lat później dołączyli do niego kolejni bracia, a w 1995 r. zawiązała się gałąź żeńska.

Codzienność wspólnoty oparta jest na życiu braterskim, modlitwie, pracy i misji rozumianej jako możliwość dotarcia do osób młodych oraz rodzin, głosząc im Chrystusa i ukazując miłość do Kościoła. Członkowie wspólnoty regularnie odwiedzają wioski, szkoły, parafie, rodziny. Kontakt z osobami świeckimi stanowi ważną część charyzmatu wspólnoty. Rytm modlitwy jest ściśle określony. Modlitwa w ciszy, jutrznia, modlitwa południowa, nieszpory, msza św. połączona z adoracją Najświętszego Sakramentu, kompleta. Jeden dzień w tygodniu określany jest dniem w samotności. W tym dniu wspólnota wyłączona jest z odwiedzin.  

Na przestrzeni lat Fraternia Tyberiada zawiązała się również na Litwie, na Filipinach i w Kongo.
Więcej o wspólnocie: https://www.tiberiade.be/en/welcome/

Wspólnota Benedyktyńska z Wavreumont (Belgia)

W 1950 r. opactwo Mont-César w Louvain podjęło decyzję o przywróceniu życia monastycznego, które od czasów Rewolucji Francuskiej pozostawało w uśpieniu. Wybór miejsca padł na wioskę Wavreumont, gdzie utworzono opactwo pod wezwaniem św. Remaklusa. 

Dziś mnisi z Wavreumont prowadzą życie monastyczne, którego rytm wyznacza praca i modlitwa. Na pracę składają się obowiązki wynikające z codziennego życia wspólnego: gotowanie, sprzątanie, pranie, uprawianie ogrodu warzywnego, prowadzenie biblioteki, prace budowlane/konserwacyjne według bieżących potrzeb opactwa (również przy pomocy osób z zewnątrz), księgowość, przyjmowanie gości. Mnisi wytwarzają ponadto farbę lateksową, wyroby z drewna i ceramikę, poświęcają się także pracy pisarskiej i publicystycznej.

Każdy dzień w opactwie wygląda podobnie. O godz. 6.20 mnisi zbierają się w kościele na jutrznię i czytanie Pisma Świętego, którego fragment przeprowadza ich przez kolejny dzień (podczas wspólnego odprawiania oficjum mnisi zakładają kaptury, poza tym nie mają specjalnych habitów). Śniadanie spożywane w ciszy, po nim msza święta, potem praca i wspólna modlitwa południowa. Obiad spożywany jest przy czytaniu duchowym lub czytaniu o tematyce kulturalnej, co ma dopomóc w zachowaniu ciszy podczas posiłku. Po obiedzie wspólne zmywanie naczyń – jako okazja do rozmów mnichów nie tylko między sobą, ale z gośćmi, bowiem właśnie przyjmowanie gości stanowi główną oś benedyktyńskiego powołania. Następnie krótki odpoczynek, powrót do pracy, o godz. 18.00 nieszpory, modlitwa w ciszy, kolacja przy muzyce. Na koniec dnia wspólne odmówienie komplety, po której następuje czas wielkiego milczenia.

To, co wyróżnia mnichów z Wavreumont, to ich szerokie otwarcie na osoby świeckie i włączanie ich w życie swojej wspólnoty. Wspólnota oferuje całą gamę propozycji, wśród których łatwo znaleźć coś dla siebie: pobyty indywidualne i grupowe, towarzyszenie indywidualne, dni duchowości, dni teologiczne, rekolekcje, grupy biblijne i lectio divina, kurs biblijnego języka hebrajskiego, kurs filozofii, kurs języka arabskiego i Koranu, kursy śpiewu, iluminatorstwa, kursy ikonograficzne, konferencje, wystawy. 

Kilku braci z Wavreumont jest trwale zaangażowanych w projekt monastyczny w Peru.
Więcej o wspólnocie: http://www.wavreumont.be/style-de-vie/

Benedyktyńska Wspólnota Zmartwychwstania (Peru)

Wspólnota Zmartwychwstania jest fundacją Wspólnoty z Wavreumont. W 2017 r. świętowała 50-lecie swojej obecności w Peru, dokąd pierwotnie została sprowadzona na prośbę biskupów peruwiańskich. Od początku swojego istnienia wspólnota łączy ideę życia kontemplacyjnego z zaangażowaniem na rzecz ubogich i na rzecz Kościoła lokalnego, pozostając w bliskości z osobami świeckimi. W sposób szczególny wspólnota zainteresowana jest dialogiem międzykulturowym i międzyreligijnym i pozostaje otwarta na osoby przeróżnych powołań: konsekrowane i świeckie, na mężczyzn i kobiety, którzy wyrażają pragnienie dzielenia benedyktyńskiego stylu życia, czy to przez tydzień, miesiąc, rok czy przez całe życie.

Około 10 lat temu, z uwagi na mała liczbę mnichów, wspólnota zmuszona była powrócić do tradycyjnego stylu życia monastycznego.  Jednak dzięki nieocenionej pomocy Sióstr – Oblatek oraz osób świeckich, wspólnota nie tylko przetrwała, ale rozwinęła się do form, które można obserwować dziś w miejscowościach Ñaña i Chucuito.

Więcej o tej wspólnocie: https://benedictinosdelaresurreccion.org/es/

Wspólnota monastyczna ‚Bose’ (Włochy)

‚Bose’ jest wspólnotą mężczyzn i kobiet należących do różnych kościołów chrześcijańskich. Wspólnota łączy w sobie tradycje chrześcijańskiego Wschodu i Zachodu. Jej idea została zapoczątkowana przez Enzo Bianchi, który w 1965 r. podjął decyzję o samotnym zamieszkaniu w wynajętym domu nieopodal gospodarstwa mlecznego w Bose. Po trzech latach dołączyli do niego pierwsi bracia, siostra oraz protestancki pastor.

Dziś wspólnota składa się z ok. 80 członków – mężczyzn i kobiet reprezentujących różne odłamy chrześcijaństwa. Żyje pod przewodnictwem ojca duchowego, przeora. Każdy dzień wypełniony jest ustalonym rytmem, począwszy od pobudki o godz. 4.30 (!) i przynajmniej godziny modlitwy indywidualnej w oparciu o przeczytany tekst Pisma Świętego. Trzykrotnie w ciągu dnia członkowie wspólnoty schodzą się na modlitwę wspólną (jutrznia, modlitwa południowa, nieszpory). Po odmówieniu jutrzni wspólnota spotyka się na kwadrans, aby po odczytaniu fragmentu reguły omówić sprawy bieżące. Kolejna godzina to godzina milczenia, przeznaczana na modlitwę indywidualną lub czytanie duchowe. Pozostałe, stałe punkty dnia to praca, wspólne posiłki (obiad i kolacja), dodatkowa godzina na czytanie duchowe lub dokończenie indywidualnych spraw bieżących (np. pranie). Od godziny 20.00 obowiązuje wielkie milczenie – czas na modlitwę osobistą, indywidualne odmówienie komplety oraz odpoczynek. 

Intensywne życie modlitwy owocuje równie intensywnym otwarciem na osoby z zewnątrz. Wspólnota ‚Bose’ zajmuje się prowadzeniem kursów biblijnych, ponadto umożliwia osobom zainteresowanym doświadczenie życia wspólnotowego lub pobytów indywidualnych, po uprzednim zgłoszeniu. O tym, że zainteresowania nie brakuje, świadczy wpis na stronie internetowej wspólnoty. Wyczytać można m.in., że w okresie Wielkiego Tygodnia czy miesięcy letnich ‚Bose’ jest szczególnie ‚zatłoczona’.

Więcej o wspólnocie: https://www.monasterodibose.it/en/

Zdjęcie pochodzi ze strony Benedyktyńskiej Wspólnoty Zmartwychwstania w Peru

Zespół Fundacji
guest
0 Komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments